Βασικά, ας συστηθούμε. Είμαστε παιδιά στα ενήλικα μας χρόνια. Κοινή μας βάση είναι ότι αγαπάμε περισσότερο τον κόσμο, έξω από εμάς. Όχι, δεν δηλώνουμε μποέμ ανθρωπιστές που έχουν βαλθεί να σώσουν τον πλανήτη. Αναπνέουμε χωρίς μοντάζ αλλά διεκδικούμε το καλύτερο δυνατό κάδρο. Γιατί θέλουμε να μπορούμε.
Τα πρώτα χαίρω πολύ τα είπαμε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ή λίγο παραδίπλα. Ανάμεσα σε χαμόγελα, όνειρα, ξενύχτια, σινεμά και ποτήρια. Και έτσι απλώς έγινε. Η ιδέα για αυτή τη σελίδα γεννήθηκε σ' ένα νεκροταφείο. Τόσο ξαφνικά, όσο και μια αναπάντεχη απώλεια.
Εν ονόματι :
ομιλούdesΗommes
μια συνηθισμένη μέρα, σε στοά της Κολοκοτρώνη, μαζί με καφέ μέτριο.
~Φωνές ανθρώπου, λοιπόν.
