Περισσότερο θάρρος, λιγότερη αλήθεια

από την Αλεξία Zed

Θάρρος ή αλήθεια; Το αγαπημένο μου παιχνίδι. Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να ξεστομίσουν ένα μυστικό απ’ το να κάνουν κάτι παράτολμο; Η αλήθεια είναι σαν ηλεκτρική σκούπα, που ρουφάει τη νεραϊδόσκονη. Η αλήθεια σκοτώνει τη μαγεία και καμιά φορά πονάει. Προτιμώ να έχω κότσια κι ας λέω μερικές φορές παραμύθια. Το προτιμώ. Και το εφαρμόζω, όπως έχω αποδείξει πολλάκις. Η ιδέα μου λοιπόν, είναι ως εξής: Ας παίξουμε, μέσα σε ένα αθηναϊκό μπαρ…

Είναι Κυριακή βράδυ και έχω βγει με κοριτσοπαρέα για ένα χαλαρό- το χαλαρό με το οποίο ξεκινάει μια διόλου χαλαρή εβδομάδα. Η Τζεν-τζεν, κοντούλα, ξανθούλα και χαριτομενούλα, μαζί με το φρουτένιο κοκτέιλ της κατάπινε και τη γλώσσα της. Η Κωνβονταφόν, πιο τολμηρή, μελαχρινή και έτοιμη για όλα, γελούσε πονηρά και τα μάτια της γυάλιζαν πίσω από τα κοκάλινα γυαλιά. Η Ντράνα, κοκκινομάλλα, έπαιζε με τη μπούκλα της και μασούσε αμήχανα τον δυόσμο που διακοσμούσε το μιλκ-φρουτ-παντς. Θάρρος ή αλήθεια; Η ξανθιά της παρέας διάλεξε τα εύκολα. Πόσο εύκολο όμως είναι να παραδεχτείς αν ο τάδε κάνει καλύτερο σεξ από τον γκόμενό σου;

Προχωράμε στα βαθιά κι η Ντράνα προκαλεί την Κωνβονταφόν σε μια αναμέτρηση θάρρους. «Να φιλήσεις εκείνον εκεί, τον γελοίο τύπο με το καρέ μπουκλάκι!», είπε κι έτριβε τα νύχια της, πιστεύοντας ότι η ιδέα της ήταν δαιμόνια. «Αν το κάνω», της απαντάει η άλλη, «εσύ θα βγάλεις τη μπλούζα σου. Θα το κάνεις;» τη ρωτάει. Η Ντράνα, που φυσικά δεν πίστεψε ούτε για μια στιγμή πως η φίλη της θα φιλούσε εκείνον τον ξεδοντιάρη μεσόκοπο άνδρα, συμφώνησε και κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι της. Η Κωνβονταφόν, κάνει επί τόπου στροφή 180ο μοιρών, κατευθύνεται απειλητικά προς τον Καρέ-Μπουκλάκι, τυλίγει αστραπιαία τα χέρια της γύρω από το λαιμό του και τα μαλλιά τους μπλέκονται, χωρίς να μπορείς να ξεχωρίσεις τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά.

Η Ντράνα, που ούτε κατά διάνοια δεν είχε σκεφτεί σοβαρά το ενδεχόμενο να ξεγυμνωθεί, παρατάσσει το δείκτη προς το παθιασμένο κι αναμαλλιασμένο ζεύγος και με κραυγή πληγωμένης γερακίνας ξεφωνίζει «ο αγώνας ήταν σικέ! Στημένοοο! Στημένοοο!» κι ύστερα χούφτωνε το στήθος της, μη της πάρει κανείς τη μπλούζα της και την κάνει αερόστατο. Το «θάρρος» τη σόκαρε, άρχισε να περιφέρεται σαν ξεχαρβαλωμένος δορυφόρος γύρω μας και να συκοφαντεί με αμέτρητους χαρακτηρισμούς το κατόρθωμα της μελαχρινής, κρατώντας πάντα το σουτιέν με δύναμη…

«Όχι, δεν ήταν στημένο! Μη νομίζεις, κι εγώ ξαφνιάστηκα!», απολογήθηκε ο άγνωστος άνδρας, του οποίου τα μάτια είχαν πεταχτεί έξω ενόσω η Ντράνα αυτοχουφτωνόταν. Θα έλεγε ό,τι χρειαζόταν προκειμένου να τη δει χωρίς μπλούζα … Αλλά η Ντράνα δεν μασάει ταραμά.

Θα αναρωτιέστε βέβαια αν ο αγώνας ήταν σικέ! Μα φυσικά και ήταν! Σε ανύποπτο χρόνο βρήκα ευκαιρία να προειδοποιήσω το Καρέ- Μπουκλάκι, η πανούργα Ντράνα το υπέθεσε εύκολα. Για να πάρει εκδίκηση, αφού ήπιε μονοκοπανιά το σφηνάκι της, αποφασίζει να με ξεφτιλίσει. «Έχεις δυο επιλογές», μου λέει, «Ή θα ανέβεις στη μπάρα και θα αρχίσεις να χορεύεις σα να μην υπάρχει αύριο, ή θα στείλεις στον… ότι…». Ωραία, σκέφτηκα, αν ανέβω πάνω στη μπάρα θα φανεί το βρακί μου, αν στείλω μήνυμα θα φανεί στη νεκροψία το αποτέλεσμα. Συντάσσω… Πατάω τον αριθμό – που φυσικά ξέρω απ’ έξω- και στέλνω…

Και τότε σκέφτηκα ότι καμιά φορά η αλήθεια, κρύβει μεγάλο θάρρος, ενώ το θάρρος σκέτο μπορεί να μη σημαίνει τίποτα στην πραγματικότητα…