από την Λορύ Μπαραζιάν
Μου τη σπάνε οι «κλασικοί» τρόποι διασκέδασης. Δεν τα μπορώ καθόλου τα clubs. Όχι ότι τα σνομπάρω βέβαια. Ο καθένας με ό,τι γουστάρει. Προτιμώ τις παρεοκαταστάσεις σε φιλικά σπίτια και ατέλειωτες συζητήσεις γύρω από πολλές κούπες γαλλικού καφέ –κατά προτίμηση φουντούκι. Τότε χαίρομαι πραγματικά! Οι ώρες κυλούν σαν τα δευτερόλεπτα. Κατόπιν συμβουλής μιας καλής μου φίλης, αλλά και μιας εσώτερης ανάγκης (;) να είμαι ανοιχτόμυαλη, είπα να αφήσω τη μουντρουχιά στην άκρη και να «παρτάρω» σε ένα σπίτι που με κάλεσαν με αφορμή τα γενέθλια ενός φίλου. Ο τόπος του εγκλήματος τώρα: Χαλάνδρι. Καλά τα λέει τελικά ο Γιάννης Ξανθούλης στο τελευταίο του μυθιστόρημα.
Το Χαλάνδρι, σου λέει ο μυθιστοριογράφος, είναι wanna-be βόρεια προάστια με πολλές «νότιες» αποκλίσεις. Έγινα ένα, λοιπόν, με τους περισσότερους «νεολαίους» της εποχής μου, ντύθηκα, στολίστηκα, έβαλα κόκκινο κραγιόν, μαύρα ρούχα κι είπα να το παίξω ωραία, μοιραία και σέξι γκόμενα. Προφασίστηκα, εδώ που τα λέμε, ότι θα συμμετείχα, σώνει και ντε, σε μια «πρωτότυπη» φάση…
«Γκούχου, γκούχου»!
«Πρωτότυπο είπα! Γιατί βήχεις; Δεν ήταν;»
«Γκούχου, γκούχου (ξανά μανά)»!
Πιάνω, που λες, μια γωνία και παρατηρώ… Και τσουπ! Καλώς τον. Μην κουραστείς, το ντύσιμο είναι σούμπιτο απ’ τα βιτρινομάγαζα του Κολωνακίου. Ήταν όμως κουκλί ο άτιμος… Γιατί βρε αγοράκι μου θες να γίνεις έναν με το σωρό; Κράτα το δικό σου το στυλ που να πάρει η οργή, να ‘χουμε και εμείς να λέμε το κατιτί μας…Πάνω που τα στριφογυρίζω όλα αυτά στο κεφάλι έρχεται και το άλλο το παλικάρι… Άντε να δούμε… Παρόμοιο ντύσιμο: επίσημο παντελόνι, καλό πουκάμισο, γιλέκο και γραβάτα. Τώρα, θα μου πεις, αν δε βάλεις τη γραβατοπουκαμισιά στις γιορτές πότε θα τη βάλεις... Βαλ’ το βρε, μη μου στεναχωριέσαι… Το ύφος το μπλαζέ γιατί το «φοράς» όμως και μου τσαλακωτινάζεις την καρδιά αγόρι μου γλυκό; Είχα εκτιμήσει και τις επιλογές σου στο ποτό. Γαρίδα το μάτι μου… Τεκίλα… Σ’ αγάπησα... Είσαι άντρας με τα «ούλα» σου και τα συκώτια σου... Παραδαρμένος καθώς είναι ο εγκέφαλός μου, έρχεται το τρίτο το καλό. Κάζουαλ ντύσιμο ο τύπος. Η φράντζα να πέφτει στο κούτελο την ώρα που ο λεβέντης χτυπιέται στους «αρ εν μπι» ρυθμούς. Για την ακρίβεια το μαλλί λίγο ακόμα και θα ‘φτανε ταβάνι, τέτοιος ενθουσιασμός…
Τα παρταρίσματα μπορεί να είναι βαρετά για μένα αλλά πάντα υπάρχει κάτι κουλό που εμένα με ξαφνιάζει. Και να τος, να τος ο πρωταθλητής! Ο αρχιερέας της πρωτοτυπίας απ’ τα βόρεια προάστια. Σκάει μύτη αργά εννοείται, γύρω στις 4 το πρωί η είσοδος. Με σκουφί, το οποίο δεν έβγαλε για το υπόλοιπο της βραδιάς, σινιέ αμφίεση, παπούτσι λουστραρισμένο και πολυτελή καπαρντίνα (αυτές τις οικονομικές, ξέρεις. που ορισμένοι ούτε απ’ τη βιτρίνα δεν τολμούν να χαζέψουν επειδή μπορεί να σηκωθεί μόνο του προσβεβλημένο το δεξί μανίκι και να σε φασκελώσει -κρίση σου λέει μετά)… Με ύφος «δε μου αντιστέκεται καμιά», βήμα αργό και γυαλιά μυωπίας ρέιμπαν, αυτά τα τετράγωνα της τρεχούσης «μοδός», διασχίζει το γεμάτο από κόσμο σαλόνι. Έχει ένα μουστάκι και μου θυμίζει τον Αδόλφο το Χίτλερ. Δεν περνά απαρατήρητος…. Εμ, τώρα πέρα από την πλάκα πώς να περάσεις απαρατήρητος με τέτοιο μουστάκι… Ο μεσιέ ταλαντευόταν μεταξύ κουλτούρας, καγκουριάς και κακογουστιάς. Ωστόσο ένα ήταν αυθεντικό απάνω του. Το δήθεν. Κι αυτό, σε αντίθεση με άλλα δεινά, βρωμοκοπάει κιόλας…
Από το πάρτυ βέβαια δεν έλειπαν και τα μικροκαμωμένα κορίτσια με τακούνια ίσα με την κορμοστασιά τους. Δεν τα λες ταπετσαρία όμως, στο ύψος σου… Κορίτσια για φίλημα κατά τα λοιπά… Βέβαια, αυτό έχει και τη χάρη του. Πώς να το κάνουμε δηλαδή; Τραβάει βλέμματα βρε παιδί μου το τακούνι, η χορευτική η τσαχπινιά, το πέρα δώθε. Και όπως λέει κι ένας φίλος μου, τα πάρτυ είναι για να κάνεις γνωριμίες… Πάντως εγώ, να σας πω την αλήθεια, είχα φροντίσει να φέρω και το φλατ παπούτσι για αλλαξιά. Νομίζω πως τρία τέταρτα της ώρας αρκούσαν για να το παίξω τακουνοφορεμένη γκόμενα. Με πιάνει κι εύκολα ναυτία… Δεν πέρασα άσχημα παρόλα αυτά. Επιβεβαίωσα για ακόμα μια φορά ότι η «νεολαία» δεν είναι μία. Εξάλλου όλα χρειάζονται στην τροφική αλυσίδα. Εξακολουθώ όμως να έχω αμφιβολίες για ορισμένους κρίκους της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου