Η αθωότητα και η +τακτική ομάδα

από τον Φοίβο Νομικό

Είναι έννοιες διαφορετικές, αν όχι αντίθετες και αντίστροφες, καθώς η διαστροφή μας χαρακτηρίζει, τον καθένα ξεχωριστά και όλους μαζί. Ξεπερνώντας το πεζό, πώς και πότε γνωριστήκαμε, πού και πόσο λιώσαμε και τα σχετικά, θα προσπαθήσω να σας δώσω κάποια ινσάιντ ίνφο για το ποιόν του συνόλου, αλλά κι ένα-ένα τα απαρτίζοντα (την ομάδα) μέλη ξεχωριστά.

Αυτό το συμπίλημα διαστροφών που γράφει σε τούτο δω το ιστολόγιον, εκτός από μια φυσική ροπή στην τέχνη, ή μάλλον στις τέχνες τις καλές γενικώς, έχει και πολλά εγγενή ελαττώματα. Πρώτον και κυριότερον, το αλκοόλ. Άλλοι σε έκδοση ουισκακίου, άλλοι σε μορφή κρασιού, άλλες σε μαρτίνι αγγούρι, άλλοι σε μπύρες, άλλοι σε ρακές, είμαστε όλοι οινόφλυγες του κερατά. Το οινόπνευμα μας δίνει χαρά, στιγμές έμπνευσης, το θάρρος να τραγουδήσουμε ή να ερωτοτροπήσουμε απροκάλυπτα κι ανεξέλεγκτα, ή απλά μια κλωτσιά στα οπίσθια για να βουτήξουμε ακόμα πιο βαθιά στο βούρκο. Ή μήπως να πω το έτι βαθύτερον, εις τέλμα αβυσσαλέον, καθόσον τυγχάνουμε και καθαρευουσιολάγνοι;

Δεύτερον, το τσιγάρο. Αυτός ο όμορφα τυλιγμένος σε χαρτάκι θάνατος, μας παρασύρει όλους. Τα μεν Δύο Εγώ (ο γράφων είναι το Εγώ 2 και ο Μπέκουλας το Εγώ 1) δεν το απαρνήθηκαν ποτέ, ο Λιόλιος είναι έτσι κι αλλιώς μπλεγμένος στις μουμιοταινίες του, η Zed κάνει τα σλιμ της με στυλ Κάρυ Μπράτσο, η Βερντάνα δεν επεκτείνομαι, η Σαμιώτη το ξεκίνησε χάριν Τέχνης, η Μπαραζιάν δίκην ασκημομούρη γκόμενου που της έκαψε την καρδιά, η Μαρλέν αν δεν το 'χει αρχίσει, μ' αυτά που ακούει θα το πράξει σύντομα…

Τρίτον, τα ξενύχτια. Καθώς ο Μπέκουλας νυχτοπερπατούσε στις σκοτεινές ατραπούς της αλλοδαπής και ντόπιας λογοτεχνίας, ο Λιόλιος αγωνιούσε για κάποια έμπνευση που τον κεράτωσε αγκαλιά με μπαγκέτες «Στεργίου» και Κοκακόλα, η Μπαραζιάν περίμενε τον πρίγκιπα του παραμυθιού και η Βερντάνα τραγουδούσε σκυλάδικα μεθυσμένη με νταλγκά, καταφέρνοντας γερά σκαμπίλια με τα βυζιά της σε αθώους παρευρισκόμενους, οι κυρίες της παρέας σίγουρα πίνανε κοκτέιλ στο «Πέρε Ούμπου». Για τα ομαδικά ξενύχτια θα σιωπήσω, καθώς δεν το επιτρέπει η αγωγή μου. Α, εμένα συνήθως δεν με παίρνει ο ύπνος, αλλά είμαι ήσυχο παιδί και ξυπνάω και νωρίς να προλάβω τον Όρθρο.

Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια, το λοιπόν, ίνα μην προσθέσω την αδολεσχία και την μοιχεία και ταραχθώσι τα πνεύματα (του κακού ενωθείτε, είμαι ο Μάμρα ο παντοτινός), είναι τα αμαρτήματά μας τα βασικά. Θα περάσω όμως γοργά στην καλή μας πλευρά, γιατί αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα σου κάτσει ο κεφτές στην καταπιώνα. Είμαστε κουτσομπόληδες και ερωτιάρηδες. Ναι, κουτσομπόληδες, gossip girls & τεντυμπόυς, είμαστε φτιαγμένοι γι' αυτό και το κάνουμε καλά. Όταν ρητορεύουμε σοβαρά στα καφενεία τα αθηναϊκά περί πολιτικής και τέχνης, πάντα εκτρεπόμαστε και το γυρνάμε στο θάψιμο. Θάψιμο ποιότητας φυσικά, κάποτε σκεφτόμασταν να πάρουμε κι ένα ISO, να μας βρίσκεται βρε αδερφέ, από δημοσιογραφία και τέχνη είδαμε αρκετή προκοπή, ας το ρίξουμε στο εμπόριο. Επίσης, έχουμε κατά καιρούς και πολλάκις καταρρίψει εκείνον τον αστικό μύθο, αυτή τη σεξιστική προκατάληψη που θέλει τα θηλυκά να ηγούνται του αθλήματος. Μπορεί, φυσικά, να είναι οι επιθετικοί στο γήπεδο, μια ανάσα απ' τη μικρή περιοχή, αλλά τη ζημιά όπως ξέρετε, την κάνουν οι κρυφοί κυνηγοί...

Κι επειδή γελώ ασυγκράτητα όσο σκέφτομαι αυτή την +τακτική, καίτοι άτακτη, ομάδα, θα καταφύγω στις προφητείες της Γκιουλ, μιας τραβεστί που ρίχνει τα χαρτιά εδώ πιο πάνω στο Ταρλάμπασι, όπισθεν πλατείας Ταξίμ, εν Κωνσταντινουπόλει, όπου ευρίσκομαι τούτη την εποχή. Με σειρά εμφανίσεως, λοιπόν, σε 20 χρόνια:

Μαριλένα Βρανά: Έχοντας χάσει το τριχωτό της κεφαλής της πολλάκις απ' την κακογουστιά του κόσμου τούτου, εγκαταλείπει τη θέση διευθύντριας της «Βογκ», τα κραγιόν, τη μάσκαρα και τις τσάντες της και γίνεται Γκοθού στα Εξάρχεια. Εκεί γνωρίζει τον έρωτα χωρίς περιορισμούς και τη χρησιμότητα του πέτσινου και της αρβύλας.

Αλεξία Ζed: Έχοντας απογοητευτεί απ' τη δημοσιογραφία, τους δύο γάμους της και τα κοκτέιλ του καινούριου μπάρμαν στο «Πέρε Ούμπου», φεύγει για τη Μαγαδασκάρη για να γυρίσει ντοκυμαντέρ για τα νεκρικά έθιμα των λεμούριων. Φευ, όχι για πολύ, καθώς το άρωμα της Πάρου την καλεί πίσω. Εκεί ανοίγει επιχείρηση με γλυκά του κουταλιού.

Δημήτρης Λιόλιος: Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις, που τον ήθελαν μεγαλοεπιχειρηματία στο χώρο των κηδειών και πάσης φύσεως τελετών, ο Λιόλιος βρίσκει το δρόμο του για τις προχώ γκαλερί της Νέας Υόρκης, όπου κάνει το ζωντανό μοντέλο, ενώ για να συμπληρώνει το χαρτζιλίκι δουλεύει ως τηλεφωνητής σε γραμμή ψυχολογικής στήριξης τραβεστί.

Λορύ Μπαραζιάν: Έχοντας απορρίψει τη θέση της άνκοργουμαν στον 902, διότι δεν της επέτρεπαν να φοράει ταγεράκια σαν την Όλγα Τρέμη, τραβάει για τη Γαλλία όπου αποσύρεται στο σατώ του καινούριου της έρωτα, μαζεύοντας σε τόμο τις συνταγές του Αϊρίκ. Εκεί, την περιμένει καριέρα νοικοκυράς-συγγραφέως.

Γρηγόρης Μπέκος: Έχοντας τσαντίσει με τις κριτικές του κάθε λογοτέχνη της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, αποσύρεται κατά τις προτροπές του Μαρκησίου κάτω από ένα σχοίνο, όπου διαβάζει, καπνίζει και μονολογεί ότι αισθάνεται ορισμένες φορές τόσο μόνος… Καθώς όμως γνωρίζει ότι το πρόβλημα είναι θεσμικό, τα παρατάει όλα για να εφαρμόσει τα ιδεώδη του στην ιδιαίτερή του πατρίδα, ως πολιτευτής της επαρχίας Βάλτου. Εκεί, γυρνάει από πανηγύρι σε πανηγύρι βγάζοντας δεκάρικους.

Φοίβος Νομικός: Αφού συμφιλίωσε τους δύο λαούς, Έλληνες και Τούρκους, σε κάθε δυνατό επίπεδο και απογοητεύτηκε απ' τους καρπούς της εθελοντικής του προσφοράς, αποσύρθηκε σ' ένα εξοχικό στα Πριγκηπόνησα, όπου βασανίζει τους γείτονες με τη μαγειρική και την ψαλτική του. Πάντα παρέα με μια μπουκάλα ρακή.

Στέλλα Σαμιώτη: Εδώ οι προβλέψεις είχαν πέσει μέσα: το θέατρο ήταν μικρό, η τηλεόραση κοντή για να τη χωρέσει κι επιπλέον ο κινηματογράφος την έδειχνε πολύ… σκούρη. Αφού δοξάστηκε για πάνω από μια δεκαετία ως λαμπερή σταρ, η σόου μπιζ την κούρασε, επέστρεψε στην Κρήτη και έγινε μια καλή νοικοκυρά.

Ελένη Τσαλκιτζή: Έχοντας διατηρήσει ως καλλιτεχνικό ψευδώνυμο εκείνο το μυστηριωδώς πομπώδες «Βερντάνα» των φοιτητικών της χρόνων, έμεινε για αρκετά χρόνια πρώτο όνομα στη μαρκίζα κάθε αξιοσέβαστου σκυλάδικου. Το ξέσπασμα όμως ενός μεγάλου σκανδάλου σύμφωνα με το οποίο έκανε το γυμνό μοντέλου ενός ξεπεσμένου καλλιτέχνη στα Εξάρχεια, την ανάγκασε να κάνει στροφή στην καριέρα της προς το καλλιτεχνικό ρεπορτάζ των μεσημεριανών εκπομπών, όπου και διέπρεψε. Ώσπου ξάφνου, ένα πρωί εξαφανίστηκε, και κακές γλώσσες ανέφεραν πως εθεάθη μαυροφορούσα και χαμηλοβλεπούσα σε ανδρώα μονή του Αγίου Όρους.

Αν ακόμα δεν έχεις καταλάβει αναγνώστη το μέγεθος της διαστροφής μας, ούτε καν πήρες δείγμα, έχεις δύο επιλογές. Είτε να μας διαβάζεις συχνά, είτε να πας να πιεις καμιά λεμονάδα να συνέλθεις…